Ιδέες που μας προκαλούν να κάνουμε τη διαφορά
Ο Andrew Clements είναι ο πιο Έλληνας Ουαλός* που έχω γνωρίσει. Όχι γιατί ζει πάνω από 10 χρόνια στην Ελλάδα, μιλάει ελληνικά, θεωρεί αυτόν τον τόπο σπουδαίο –και πια δικό του- και επαινεί σχεδόν κάθε τι ελληνικό, αλλά γιατί έχει αναπτύξει έναν μοναδικό τρόπο να αντιλαμβάνεται, να κατανοεί και να αφομοιώνει τον ελληνικό τρόπο αντιμετώπισης,
Με άλλες συνταγές, χωρίς το κλασικό μαγείρεμα, όταν τα υλικά και οι δημιουργοί έχουν πολλά κέφια και αρκετή έμπνευση κάνουν διαφορετικά πράγματα και επινοούν ενδιαφέροντα παιχνίδια, πειράματα, έργα και σχέδια κάθε είδους με αφορμή τα υλικά του φαγητού. Mια γεύση μόνον από αυτά εδώ και επιφυλάσσομαι να επανέλθω, αν σας αρέσει. mika barr: folding A-part Θα μπορούσε
Keep calm and carry on, η έκθεση του Δημήτρη Αντωνίτση που βλέπει και μεταφέρει στα έργα την κρίση με ειρωνική πικρία και σαρκασμό.
Ο Μaximo Riera εμπνέεται για τα χρηστικά έργα του από τα ζώα και τα θαλάσσια όντα. Εδώ μεταμόρφωσε την έμπνευση σε πολυθρόνα χταπόδι.
«Να πάμε, να πάμε», μου απάντησε με ενθουσιασμό για την ιδέα ο Greekadman ένα προηγούμενο Σάββατο, αφού πρωί – πρωί είχα εφοδιάσει την ηλεκτρονική του αλληλογραφία του με το λινκ του ελληνικού site του Fair Trade για να συνοδέψει με …μελέτη τον καφέ του. Για το κίνημα, που προωθεί μια εναλλακτική διαδικασία εμπορίου και δεν στοχεύει
Ένα εμπνευστικό ταξίδι φυγής της Δάφνη Βαλέντε στην αναδρομική έκθεση φωτογραφίας με τίτλο «η Ελαφρότητα του Είναι».
Είναι η πιο cool λίστα μυστικών της Αθήνας και ανήκει στο Αthens Daily Secret. Αν ακόμη δεν την ξέρετε, με μεγάλη μου χαρά σας την συστήνω. Κι αν δεν είστε ανάμεσα στους παραλήπτες του μυστικού mail που έρχεται άπαξ ημερησίως ο κόσμος να χαλάσει, εκεί γύρω στις 3μ.μ., με το καθημερινό μυστικό, σαν να λέμε
[youtube=https://www.youtube.com/watch?v=0fKBhvDjuy0] Το 1977, οι Charles and Ray Eames έκαναν ένα 9λεπτο φιλμάκι που το ονόμασαν «δυνάμεις του δέκα», με το οποίο ο θεατής κάνει ένα αξέχαστο ταξίδι στην περιπέτεια των διαστάσεων. Το φιλμ ξεκινάει με κάποιον που παίρνει έναν απογευματινό υπνάκο σε πικ-νικ και ενώ αυτός κοιμάται, ο θεατής ταξιδεύει (με τις δυνάμεις του 10) πρώτα
Η δύσκαμπτη γραμμή του κραγιόν φωτογραφίζει τη ροζ στοματική υγεία καθώς αλλοιώνει το πρόσωπο και το σπρώχνει πίσω, σε δεύτερο πλάνο. Tο ελλειπτικό κόκκινο στόμα προτάσσει το τονισμένο του σχήμα και μεγαλοποιεί τις -έτσι κι αλλιώς- παράξενες εκφράσεις. Τα ούλα της νεαρής Γιαπωνέζας σεφ δίνουν συνέντευξη, με θέμα την έμπνευσή της να συνδυάσει την κουζίνα
«etsi… e tsi… chi… soul… etsi, more sharing… etsi, more personal… etsi, more integrity… etsi, more humour…«. etsi… δεν χρειάζεται στα πάντα να υπάρχουν τα «γιατί και διότι», εξηγήσεις ζυγισμένες, τετράγωνες, με οξείες γωνίες και κουτάκια, σαν μανιφέστα, αλάνθαστα, απόλυτα, ορθολογικά δομημένα, ξέρετε τώρα... εξηγήσεις που επιδιώκουν να σε πείσουν: “αυτή είναι η μια και
