Γαρίδες με οικόσημο’, είπε με το γνωστό ψύχραιμο ύφος του ο Greekadman βλέποντας τη φωτογραφία του πιάτου με τις γαρίδες με ανανά και διόλου απίθανο δείχνει να διέσχισε το μυαλό του -ξέρετε, αλά Τζον Μάλκοβιτς- η εικόνα του χρυσού εραλδικού κρίνου (ή fleur-de-lis), που εμφανίζεται σε πολλά ευρωπαϊκά εθνόσημα και εμβλήματα πόλεων κυρίως της Γαλλίας. Με κάποια
Καλοκαιρινά σουβλάκια με πεπόνι και πιπεριές πράσινες. Λάιτ συνταγή για απολαυστικό, δροσερό και λάιτ ορεκτικό, σερβιρισμένο και σε ποτήρι.
Από τις πολλές μηλόπιτες η ζόρικη οικογενειακή μας δημοκρατία ψήφισε δια λόγου και φωτογραφίας αυτή που την ενέπνεε περισσότερο. Και δεν είχε άδικο. Ιδού η ευγενής μηλόπιτα ανοιχτή και τραγανή και ζουμερή και.... και...
Της εποχής είναι τα «κρυστάλια», αχλάδια που ωριμάζουν τον Σεπτέμβριο, μας βγάζουν όλο τον χειμώνα, πιάνουν και λίγη άνοιξη και πολύ μου αρέσουν γιατί η γεύση τους δεν είναι βουτυράτη κι έχει μια απροσποίητη δροσιά. Αλλά, τελευταία, όποτε πάω ν’ αγοράσω φρούτα, πέφτω κάθε φορά πάνω στην αριστοκρατία των αχλαδιών, τα Κάιζερ (Kaiser), οπότε σκέφτηκα «ας
