Εξαιρετικής νοστιμιάς πιάτο, με πρώτη ύλη μια δευτερεύουσα κοπή του κρέατος. Σιγομαγειρεμένα μοσχαρίσια μάγουλα με το ευγενές Barolo, από την κουζίνα του Piemonte.

Μικρά, αλμυρά muffins με πορτσίνι και παρμεζάνα. Yummy ζεστές μπουκιές, με την χαρακτηριστική γεύση των ξεχωριστών μανιταριών.

Εξαιρετικό, μαγειρεμένο αλά ριζότο, κριθαράκι με βασιλομανίταρα, αλλιώς κριθαράκι με μανιτάρια πορτσίνι. Πλούσιο πιάτο, χορταστικό και με ανατρεπτικό γευστικό αποτέλεσμα που εκπλήσσει.

To signature risotto του Piemonte, ένα από τα πλέον υπέροχα σε γεύση, εντυπωσιακό και με ευγενή χαρακτήρα.

Έξω από την κατσαρόλα και τον φούρνο, μέσα όμως στο πιάτο, σε ισότιμη σχέση συμπαίκτη με τα άλλα υλικά. Αναδομημένη σαλάτα ρεβίθια με πορτοκάλι και φινόκιο για τους χορτοφάγους αλλά και για όσους τα όσπρια έχουν ανάγκη τη διαφορετικότητα για να γίνουν επιλογή.

  Aκόμη κι αν ο (κόμης) Ιωάννης Καποδίστριας έφερνε το νούμπουλο από την Κέρκυρα ή 180 χρόνια πριν, ακριβώς(*), μάλλον θα το έφερνε από την Βενετία και αν το σερβίριζε στο Ναύπλιο στους κοτσαμπάσηδες, τους Μαυροκορδάτους, τους Μιαούληδες και τους Μαυρομιχάληδες, αμφιβάλω αν

Δροσερό, αρωματικό και ελαφρώς πικάντικο ταμπουλέ σερβιρισμένο σε ποτήρι. Η εκδοχή του pandespani για τη σαλάτα με πλιγούρι και μυρωδικά από την Λεβαντίνικη κουζίνα.

 Ομολογώ πως αν και λάτρης της gourmet κουζίνας, δεν μπορώ να αντισταθώ σε ένα καλό μπέργκερ μια στις τόσες (πάντα όμως, χωρίς ψωμί). Ως ανήσυχο πνεύμα που του αρέσει να πειραματίζεται, εδώ και καιρό με απασχολούσε η ιδέα της δημιουργίας ενός διαφορετικού γκουρμέ μπέργκερ που να έχει μεν συνάφεια με το κλασικό σερβίρισμα αλλά ταυτόχρονα να έχει αναβαθμιστεί γευστικά κάθε ...

 Γύρω στα 1500 ο καπιτάνο Emiliano Giovanni Baglioni στρατοπέδευσε έξω απ’ την Reggio Εmilia και κατά πως συνηθιζόταν την εποχή εκείνη αλλά και πολύ αργότερα, απέστειλε κάποιους στρατιώτες του να βρουν και να περιμαζέψουν παντί τρόπω τρόφιμα για τις ανάγκες τους  απ’ τους αγρότες της περιοχής. Η συγκομιδή, όμως, ήταν πολύ μικρή

 Από παιδί έτυχε να έχω μια σχέση λατρείας με την Γαλλία, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια η Βουργουνδία (Bourgogne) ειδικώς, εξασκεί πάνω μου ξεχωριστή γοητεία, παρότι -δυστυχώς- δεν την έχω ταξιδέψει όσο θα ήθελα. Το ενδιαφέρον μου ξεκίνησε από τότε που, φλερτάροντας με τα κόκκινα κρασιά της, συνειδητοποίησα ότι η μυστηριώδης γοητεία ενός μονοποικιλιακού Pinot Noir της Côte-d’ Or, με ...